Iniekcja studni PEHD pompowni ścieków

I stało się! Wylądowałem na dnie… studni, ok 5 m poniżej poziomu ulicy. Czasem trzeba upaść / zejść naprawdę nisko, żeby coś naprawić. A było to tak… 

 

Często otrzymuję zapytanie ofertowe na wykonawstwo z opisem technologii naprawy. Technologia ma być zaopiniowana, a dopiero po akceptacji możliwe jest właściwe wykonanie zadania. Klient kupuje zatem nie tylko remont, ale i wiedzę. W związku z tym, że czas i wiedza to wartość, postanowiłem rozdzielić opracowywanie dokumentacji i technologii (a czasem nawet specyfikacji) od wykonawstwa. W opisywanym przypadku, wstępna oferta dla Skanska S.A z minimalnie krótkim opisem została zamieniona na zlecenie przygotowania technologii (i przygotowana została dokumentacja z prawdziwego zdarzenia) oraz późniejsze zlecenie na wykonanie prac iniekcyjnych. 

Iniekcja uszczelniająca studnię z tworzywa PEHD 

Czy można uszczelnić studnię z tworzywa sztucznego w technologii iniekcji ciśnieniowej? Jak zainstalować pakery iniekcyjne w ściance o grubości poniżej 10 mm? Czy żywica poliuretanowa przyklei się do tworzywa? Gdyby nie nasze kilkuletnie doświadczenie z branży hydroizolacji, pewnie mielibyśmy gól głowy. Jednak zarówno technologia jak i samo wykonanie zostało zaakceptowane, a praca wykonana prawidłowo. Od czwartku przecieku już nie ma. Opis poniżej. 

Miejsce przecieku 

Miejsce przecieku to dolna część obwodu króćca wprowadzającego rurę do wnętrza studni. Jak widać na zdjęciu przekazanym nam jeszcze przez zamawiającego, brakuje kawałka uszczelki. Woda leje się intensywnie, jesteśmy ok 4,5 m poniżej poziomu gruntu. Po wypompowaniu wody ze studni okazało się, po raz kolejny, że nie jesteśmy pierwszą ekipą która podchodzi do tego zadania. Na króćcu rury widać wyraźnie dużą ilość zaprawy uszczelniającej w postaci dość grubego kołnierza. Cały króciec został nią przykryty. Problem polega jednak na tym, że niewiele materiałów chce się prawidłowo przykleić do tworzywa sztucznego. Zaprawa cementowa również nie spełniła tego kryterium. 

Miejsce wykonywania otworów 

Miejsce wykonywania otworów w ściance studni powinno być nieco oddalone od przecieku. Dlaczego? Chodzi o to, żeby ta odległość i czas w jakim żywica ją pokona pozwoliła jej przereagować z wodą gruntową. Reakcja żywicy z wodą powoduje utworzenie się dużej ilości piany (żywica zwiększa swoją objętość), a to powoduje tamowanie przepływu wody do wnętrza studni. Początkowo z powodu betonowego kołnierza, otwory zostały wykonane dość chaotycznie wokół króćca. Pierwsza porcja żywicy ma pozwolić na wstępne zatrzymanie intensywności przecieku i usunięcie betonu z miejsca przecieku. To z kolei pozwoli na wykonanie kolejnych otworów, tym razem bliżej uszkodzenia. 

Kalamitki

Zwykle używamy kalamitek M6, są one bowiem przeznaczone do stalowych pakerów iniekcyjnych 10×100. Tym razem jednak, ze względu na pomysł instalacji kalamitki bezpośrednio w otworze ścianki studni (tworzywo sztuczne) postanowiliśmy użyć kalamitki o większej średnicy, M8. Większa średnica to większa powierzchnia zamocowania w otworze i pewność, że nie wyrwie się podczas tłoczenia żywicy pod ciśnieniem. Wywierciliśmy otwory o średnicy 6,7 mm i bezpośrednio w otwór wkręciliśmy kalamitkę. Próba na nieprzelotowym otworze pokazała, że trzyma się sztywno i łatwo ją wkręcić nawet pomimo tego, że przecież nie nagwintowaliśmy otworu. Również szybkość wkręcenia kazała sądzić, że nawet pod naporem płynącej zza ścianki wody, uda się ją zainstalować bez problemów. I tak, poraz kolejny się przekonujemy, że bez tak małej rzeczy, nic byśmy nie zrobili.

Pompowanie żywicy na bazie poliuretanu 

Po zainstalowaniu pierwszej partii kalamitek dookoła króćca zaczęliśmy iniekcję. Pierwszy paker do którego podaliśmy żywicę, znajdował się poniżej przecieku. Później podawaliśmy ja kolejno we wszystkie pozostałe. Przerwy pomiędzy iniekcją wykorzystywane były na obserwację intensywności wypływu wody z przecieku. Był to czas, w którym żywica za ścianą studni reagowała z wodą i odpychała ją od ścianki studni. Już po kilku minutach można było jednoznacznie powiedzieć, że mniej wody płynęło przez przeciek. Do całkowitego zatamowania przecieku potrzeba było 3 serii iniekcji oddzielonych od siebie ok 25 minutami przerwy na reakcję i rozprzestrzenienie się za ściną studni. Przerwy te pozwoliły znakomicie zmniejszyć zużycie materiału iniekcyjnego. Każda kolejna seria iniekcji podawana była w środowisko z już przereagowaną żywicą poprzedniej serii. Zatem nowa partia materiału musiała płynąć w inne miejsca, niż te już zajęte. W ten sposób została utworzona kurtyna za ścianą studni i wzdłuż rury wchodzącej do wnętrza studni.  

Efekt prac iniekcyjnych w studni 

Ciśnienie wody gruntowej w chwili obecnej dociska przereagowaną żywicę iniekcyjną do ścianki studni, dzięki czemu następuje samoistne doszczelnienie. Żywica nie musi się tak dobrze przyklejać do tworzywa, jakby to miało miejsce gdyby była podana na wewnętrzną powierzchnię ścianki. Dlatego właśnie najlepsze efekty otrzymuje się, gdy uszczelnienie wykonywane jest od strony parcia wody, a nie od strony suchej. 

Ostatnia obserwacja pozwoliła potwierdzić, że przeciek został zatrzymany. Widać wyraźnie, że żywica dopłynęła do miejsca przecieku, a nawet częściowo wlała się nim do wnętrza studni. Cała dość duża powierzchnia za ścianą studni została oblana kutyną z żywicy. Kilka otworów wywierconych po drugiej serii iniekcji bezpośrednio wokół króćca nie prowadziło już wody. 

Wkręcenie kalamitek M8 bezpośrednio w otwór w ściance studni, podanie odpowiedniej żywicy uszczelniającej oraz jej prawidłowe dawkowanie i przerwy w iniekcji odniosły pożądany skutek.  

 

Masz pytania? Pisz na adres             kontakt@inblock.com.pl

mgr inż. Mateusz Furs

manager ds. iniekcji