Skąd się wzięła nazwa 1K?

Iniekcyjny system jednoskładnikowy 1K – chodzi tu o rodzaj pompy iniekcyjnej używanej do wykonania naprawy. Jest to 1 składnikowa pompa podająca żywicę naprawczą zgodnie z jej przeznaczeniem i planem naprawczym.

Najczęściej są to pompy z zasobnikiem, czyli stalowym lub plastikowym naczyniem, do którego wlewa się żywicę iniekcyjną. Z tego zasobnika pompa pobiera żywicę, spręża ją i tłoczy wężem przez pakery iniekcyjne do wnętrza uszkodzonej konstrukcji.

Rodzaje pomp 1K:

• Pompa tłokowa
• Pompa membranowa
• Pompa ręczna

Są to główne rodzaje pomp dostępne na rynku. Służą do pompowania żywic systemu 1K. Każda ma swoje zalety i wady, swoich zwolenników i przeciwników. Przeanalizujemy wspólnie ich cechy, aby świadomie wybrać naprawdę potrzebny sprzęt.

Pompa tłokowa

Jest to pompa zasilana najczęściej sprzężonym powietrzem, a więc do jej pracy potrzebny jest także kompresor. Jej ogromną i wymienianą wśród najważniejszych zaletą jest to, że nie nagrzewa żywicy podczas pracy, a co za tym idzie nie przyśpiesza jej reakcji wiązania. Utrzymuje stałe nastawione ciśnienie pracy.

Trzeba przy tym wspomnieć, że zanim materiał zwiąże następuje inna niekorzystna zależność. Otóż im bardziej zaawansowany etap reakcji, tym lepkość płynu jest wyższa. Wyższa lepkość oznacza konieczność używania wyższego cieśnienia, aby wtłoczyć żywicę. Wyższe ciśnienie oznacza mniejsze bezpieczeństwo i ryzyko zniszczenia betonu.

Jeśli więc naprawiamy drobne ryski, to najlepiej używać właśnie pompy tłokowej.

Unikamy w ten sposób tego niekorzystnego łańcucha wzajemnych zależności nagrzewania żywicy i szybkiego wzrostu jej lepkości.

Innym powodem wyboru pompy tłokowej dla naprawy drobnych rys jest to, że doskonale słychać jej pracę. Tłok pracuje tylko wtedy, gdy żywica płynie. Kiedy nic się nie dzieje, pompa nie wydaje z siebie dźwięków. Pracownicy lubią właśnie tę cechę informującą o postępach w pracy pomp tłokowych.

W odróżnieniu od niej pompa membranowa zasilana silnikiem elektrycznym pracuje cały czas. Aby usłyszeć i zrozumieć wszystkie wydawane przez nią sygnały potrzeba chwili. Jednak z kolei ta pompa ma inne zalety, które sprawiły że stała się standardem na rynku napraw iniekcyjnych 1K. Szczegóły poniżej.

Poproszę o ofertę na Pompę tłokową

Zobacz instrukcję użycia

Pompa membranowa

Pompa membranowa zasilana jest silnikiem elektrycznym 230V. Niewielki tłoczek wprawia w drgania membranę, która to membrana tłoczy żywicę. Całość tego urządzenia silnie się nagrzewa co z kolei powoduje wzrost lepkości i przyspieszenie reakcji wiązania żywicy.

Jest to jednak najpowszechniejsza pompa na rynku. Nie potrzebuje do pracy nic oprócz prądu. Można nią zbudować ciśnienie do 230 Bar i można nią tłoczyć szereg różnych materiałów. Jest wszechstronna. Ustawione ciśnienie robocze utrzymuje się na stałym poziomie, co nie jest bez znaczenia.

Najlepszym układem jest oczywiście posiadanie każdej z obu wymienionych tu pomp 1 składnikowych. Choć realia są takie, że najpewniej to właśnie pompa membranowa zagości w parku maszynowym nowego wykonawcy w pierwszej kolejności, a to za sprawą dość łatwej obsługi oraz niższej ceny niż pompa tłokowa.

Poproszę o ofertę na Pompę membranową

Zobacz instrukcję użycia

Pompka ręczna

Podobna do towotnicy może służyć do bardzo niewielkich napraw. Dosłownie kilka pakerów i już. Minęły już czasy, kiedy pompy były tak drogie, że niedostępne. W zasadzie nawet jeśli nie kupić, to wypożyczyć można pompę membranową i uniknąć uciążliwego machania rękami. Ciężko mi dziś znaleźć wyjaśnienie dla używania małych ręcznych pompek iniekcyjnych na większą niż 5 pakerów skalę. A już na pewno nie przez firmy wykonawcze, w których czas i związane z nim pensje są zawsze najwyższym kosztem prowadzenia biznesu.

Poproszę o ofertę na Pompkę ręczną

Zasobnik pompy

Pompy 1 składnikowe wyposażone są w jeden zasobnik na jeden składnik lub na gotową mieszaninę żywicy. Jeśli więc używamy żywicy sprzedawanej jako żywica 2 składnikowa, to przed wlaniem jej do zasobnika trzeba oba składniki ze sobą wymieszać.

Ciekawostka

Możesz zamienić butelki PET po napojach w zasobnik dla swojej pompy!

Mamy w sprzedaży adapter z gwintem od butelek choćby po Coca-Coli, dzięki czemu zyskujemy cały szereg zalet:

• Możliwość częstej wymiany zniszczonego czy zabrudzonego zasobnika
• Możliwość znalezienia darmowego zasobnika na budowie
• Butelka to mały zasobnik, więc wlejemy w niego mniej żywicy
• Łatwa obserwacja niewielkich zużyć (iniekcja rys)
• Mały zasobnik sprzyja mieszaniu mniejszych ilości żywic

Adapter do zasobnika pompy w Sklepie Inblock

Mieszanie żywic 2 składnikowych

W karcie technicznej każdej żywicy jest informacja, jakie są parametry mieszania żywicy, czyli przygotowywania jej do użycia. Oprócz informacji w karcie technicznej, dane o mieszaniu znajdują się także na opakowaniu lub na etykiecie. I kiedy nawet nie ma karty technicznej, to właśnie z etykiety dowiadujemy się jak mieszać dany produkt.

Składniki żywicy mieszamy w oddzielnym naczyniu, do którego wlewamy odpowiednie ilości każdego ze składników. Ilości te należy dokładnie odmierzyć – objętościowo lub wagowo. Jeśli nie ma pod ręką naczynek z podziałką, to najlepiej używać wagi. Każda firma wykonująca iniekcję ma wagę – a jeśli nie ma to powinna ją w trybie pilnym nabyć! Po tym odróżnia się na budowie profesjonalistów od całej reszty! Do której należysz kategorii?

Mając wagę w zasadzie każde dostępne plastikowe naczynie (nawet bez podziałki objętościowej) może stać się naczyniem do mieszania.

Kalkulator mieszania żywic 2 składnikowych

Aby użyć kalkulatora mieszania żywic trzeba odczytać ilości obu składników z opakowania i dane te wprowadzić do kalkulatora. Dzięki temu definiujemy współczynnik mieszania. Następnie podajemy ilość wlanego składnika A i otrzymujemy informację, ile trzeba dolać składnika B.

Kalkulator może tez policzyć, ile trzeba wlać każdego ze składników, aby otrzymać konkretną ilość gotowej mieszaniny np. 0,72 kg.

Tak działające narzędzie pozwala na uniknięcie błędów podczas mieszania każdej żywicy 2 składnikowej jaka będzie potrzebna podczas prac.

Sposób mieszania żywicy

Kalkulatory Online w Sklepie Inblock

Rodzaje żywic systemu 1 K

System iniekcyjny 1K jest stosowany do podawania żywic 1 i 2 składnikowych na bazie poliuretanu (1 i 2K) i epoksydu (2K). Dotyczy to materiałów, których czas wiązania wynosi więcej niż 20 min.

Po zmieszaniu oba składniki nie zamieniają się w ciało stałe natychmiastowo. Ten czas od zmieszania do całkowitego związania jest dość długi i to właśnie dzięki temu możliwe jest bezpieczne wlanie zmieszanej żywicy do jednego wspólnego zasobnika. Żywica nie zwiąże w pompie – choć oczywiście gdyby zostawić ją tam na dłużej, to… zwiąże.

Również ilość mieszanego na raz materiału ma znaczenie. Im go więcej, tym reakcja wiązania zajdzie szybciej. Wszystko dlatego, że mieszanie żywic powoduje wydzielanie się ciepła – reakcja egzotermiczna. A ciepło to z kolei powoduje przyspieszenie zachodzenia reakcji, co wywołuje zwiększenie wydzielanie ciepła. Spirala wzajemnych przyspieszeń nieuchronnie kończy się całkowitym związaniem żywicy. I oby nie nastąpiło to w zasobniku pompy.

Żywice poliuretanowe

Ogólnie rzecz biorąc można powiedzieć, że żywice na bazie poliuretanu służą do elastycznych wypełnień oraz do uszczelniania i tamowania przecieków.

Po związaniu przeważnie pozostają elastyczne i doskonale przyklejają się do powierzchni betonu. Na tym polega ich zdolność do uszczelniania.

Żywice epoksydowe

Żywice na bazie epoksydu służą do siłowego sklejania pękniętego betonu. Często w tym miejscu mówi się o wzmacnianiu, choć nie to naprawdę następuje. Jest to co najwyżej wypełnienie pęknięcia żywicą, która ma przywrócić wytrzymałość do tej sprzed wystąpienia uszkodzenia. Wzmocnienie, czyli zwiększenie wytrzymałości sprzed uszkodzenia nie nastąpi i nie ma co się go spodziewać. Dla otrzymania satysfakcjonujących rezultatów lepiej, aby beton był suchy. W bardziej wilgotnym mamy do czynienia z gorszą adhezją i mniejszymi wynikami wytrzymałościowymi sklejenia żywicy do betonu.

Żywcie na bazie epoksydu mają przeważnie wyższą lepkość niż poliuretanowe. Z tego wniosek, że potrzeba wyższego ciśnienia, aby wprowadzić ten rodzaj materiału do wnętrza np. rysy.

Z tego powodu dla iniekcji rys epoksydem wiercimy gęściej rozstawione otwory (więcej otworów) aby zwiększyć ilość punktów podania żywicy oraz zmniejszyć przestrzenie, które ma pokonać żywica w konstrukcji pomiędzy otworami.

Inne materiały 1 składnikowe

Pompy 1K mogą też posłużyć do podawania innych materiałów 1K jak np. kremy iniekcyjne czy krzemiany do wykonywania wtórnych izolacji poziomych murów.

Wszystkie żywice przystosowane do pracy w systemie 1K są zaprojektowane tak, aby możliwe było podanie ich pompą 1 składnikową i z uniknięciem problemów w postaci związania żywicy w zasobniku pompy, wężach ciśnieniowych itp.

Dodatkowo żywice dostarczane wyłącznie w postaci 1 składnika są bezpieczne i nie powinny związać w pompie w ogóle – najczęściej ich zadaniem jest przereagowanie z wodą, która jest problemem (przecieka) na budowie.

Co naprawiamy żywicami systemu 1K?

Rysy w betonie

Żywice, o których mowa najczęściej wykorzystywane są do iniekcji uszczelniającej rys w konstrukcji żelbetowej. Do iniekcji rys wybieramy żywice o możliwie najniższej lepkości, aby przy możliwie najniższym ciśnieniu roboczym wprowadzić materiał naprawczy w niewielkie przestrzenie rysy. Im lepkość wyższa, tym wyższe potrzebne jest ciśnienie do wtłoczenia żywicy do wnętrza rysy. A im wyższe ciśnienie, tym większe ryzyko zniszczenia naprawianego betonu. Beton nie jest odporny na rozciąganie, a ciśnienie iniekcji wprowadzane przez otwory do jego wnętrza powoduje rozrywanie (czyli właśnie drastyczne rozciąganie). Należy zatem pamiętać o niskiej lepkości oraz niskim i bezpiecznym cieśnieniu pracy.

Styki / przerwy robocze betonu

Duże powierzchnie betonu nie są wylewane jednorazowo ze względu na skurcz betonu mogący doprowadzić do pęknięć i zniszczeń. Wylewane wielkowymiarowe elementy konstrukcji dzieli się na działki przy użyciu blach trapezowych (szalunki tracone). Powstają w ten sposób tzw. styki robocze, czyli miejsca podziału na poszczególne pola betonowania. Najczęściej przerwy te naprawiane są właśnie w technice iniekcji 1K przy użyciu żywic na bazie poliuretanu.

Wypełnianie pustek

Żywice na bazie poliuretanu służą też do wypełniania pustek czy tamowania przecieków. Są to materiały jedno lub dwuskładnikowe, które po zmieszaniu składników, w wyniku reakcji chemicznej zwiększają swoją objętość.

Niektóre z tych żywic reagują wyłącznie z wodą, część z nich potrzebuje 2 składników i wody do zajścia reakcji. Wszystkie informacje o zachowaniu żywic można znaleźć w karcie technicznej produktu

Rozwarstwiony beton

Błędy w procesie betonowania prowadzą do różnego rodzaju uszkodzeń. Uszkodzenia konstrukcji prowadzą do przecieków.

Rozwarstwiony strop to kilka lub kilkanaście warstw poziomych rys powstałych w wyniku polewania wodą betonu podczas betonowania.

Naprawa takiego uszkodzenia może być prowadzona w technologii iniekcji ciśnieniowej w systemie 1 składnikowym 1K przy użyciu żywic na bazie epoksydu lub poliuretanu.

Kiedy mamy do czynienia z przeciekiem, a tym samym wypełnieniem pęknięć wodą, lepsza okaże się żywica poliuretanowa. Ma ona zdecydowanie lepsze parametry adhezji do wilgotnego betonu.

Iniekcja spękań prowadzona jest przez pionowo wiercone otwory przecinające kilka warstw poziomych rys. Podobnie jak w przypadku iniekcji strukturalnej murów wiercimy siatkę otworów nieprzelotowych i instalujemy w nich iniekcyjne pakery otwarte.

Podczas iniekcji można dość dokładnie zaobserwować rozpływanie się żywicy w rysach konstrukcji. Z sąsiadujących pakerów zaczyna zwykle wypływać woda, a później żywica. Material uszczelniający podawany pod ciśnieniem zaczyna wpływać we wszystkie poziome warstwy spękań i wędrować nimi w górę przekroju takiego stropu.

Efektem jest wypełnienie rys żywicą, zatrzymanie kapania wody i brak tworzenia się kolejnych stalaktytów z wypłukanych z betonu związków soli.

Rozwiązanie to jest świetną alternatywą dla remontu powłokowej z pewnością nie działającej izolacji np patio.

Iniekcja strukturalna żelbetowego stropu

Wiertła SDS+

Wiertła SDS+ są dziś standardem na rynku profesjonalnego wiercenia czy ogólniej mówiąc prowadzenia remontów. Mamy do dyspozycji wiertła 2, 3 i 4 ostrzowe. Standardem „od zawsze” są te 2 ostrzowe i trzeba powiedzieć, że nadal są wykorzystywane najczęściej. Są też najtańsze. Więcej ostrzy pozwala na bardziej płynne wiercenie. Więcej ostrzy przydaje się w szczególności, gdy otwór mija pręt zbrojeniowy.

Wiertła 3 i 4 ostrzowe zachowują się dość podobnie, a ilość ostrzy większa niż 2 ma na celu bardziej precyzyjne wiercenie i radzenie sobie w kontakcie z prętami zbrojeniowymi.

Wiertła 4 ostrzowe, choć może nie powinno się tego mówić na głos, pozwalają dosłownie przewiercić się przez pręt lub go spiłować i skończyć wiercenie danego otworu w rozpoczętym już procesie.

Charakterystyka wierteł, czyli co wybieramy kupując wiertło?

• średnica wiertła
• długość wiertła
• ilość ostrzy
• klasa cenowa, czyli ogólnie rzecz biorąc jakość i ilość otworów, które potencjalnie można wywiercić każdym z nich. Bo reguły nie ma. Więcej kontaktów ze zbrojeniem spowoduje, że najlepsze wiertło może znacznie skrócić swoją żywotność.

Długości wierteł

Oczywistym jest, że w zależności od długości otworu jaki mamy wywiercić potrzebne będą różne długości wierteł. Zasada wiercenia jest taka, że używamy kilku długości wierteł, aby tym krótszym (i tańszym) wiercić odpowiadający mu etap otworu. I w razie konieczności kolejnym dłuższym kontynuować wiercenie. W ten sposób drogim wiertłem o długości 100 cm nie wiercimy całego otworu o długości 90 cm, tylko wcześniej zaczynamy krótszymi i tańszymi. Ekonomia remontu na tym zyskuje. Nie tępimy długiego wiertła na wierceniu betonu w początkowej fazie. Precyzja rozpoczęcia wiercenia wiertłem krótkim jest większa niż długim. Czasem nie ma odpowiedniej szerokości na wprost otworu na długie wiertło i wiertarkę na raz. Jak widać jest kilka argumentów, aby używać kilku długości wierteł i racjonalnie używać sprzętu.

W kalkulatorze ilości kremu iniekcyjnego do odbudowy izolacji poziomej obliczyć można, ile i jakich wierteł potrzeba do wywiercenia otworów. Kalkulator dobiera właściwe długości dla danych grubości ścian korzystając z opisanej powyżej zasady.

Kalkulatory Online w Sklepie Inblock

Poproszę o ofertę na wiertła SDS+

Końcówka 4 szczękowa

To niewielki element systemu, ale jeśli go zabraknie, z całej nawet najlepiej przygotowanej iniekcji nic nie wyjdzie. Kocówka 4 szczękowa to przejście z węża ciśnieniowego na kalamitkę pakera. Sprawna końcówka zaciska się na kalamitce i pozwala przepływać żywicy bez wycieków. Jednak używana i oblepiona żywicą może nie zadziałać. Jest to produkt jednorazowy i koniecznie trzeba mieć ze sobą zapas.

Iniekcja to dość pokaźny zbiór takich małych, choć nieodzownych, elementów systemu.

Oprócz końcówki na powyższym zdjęciu widzimy wężyk oraz zawór / pistolet.

Poproszę o ofertę na Końcówkę 4 szczękową

Iniekcja konstrukcji betonowej

W celu przeprowadzenia iniekcji należy przygotować konstrukcję do podania żywicy naprawczej. Poprawność przygotowania konstrukcji ma ogromne znaczenie dla efektów wszystkich wykonywanych prac, więc po pierwsze warto znać teorię, a po drugie się do niej stosować.

W przypadku rys w żelbecie najczęściej naprawę wykonuje się poprzez wiercenie otworów i instalowanie w nich pakerów iniekcyjnych rozporowych 10×100 mm.

Oprócz wiercenia przed lub po nim wykonuje się bruzdowanie rysy i jej zamknięcie jej powierzchni zaprawą na bazie cementu. Dzięki temu żywica nie będzie mogła tak łatwo wypływać z wnętrza rysy.

Zasada wiercenia mówi, że otwór powinien przecinać rysę w połowie grubości pękniętego betonu (dla betonu o grubości do ok 50 cm). Można to osiągnąć na wiele sposobów (a nie tylko przy kącie 45 stopni) odpowiednio dobierając odległość od rysy, w której następuje wiercenie i kąt wiercenia oraz oczywiście z odpowiednią głębokością wiercenia otworu.

Doskonałym narzędziem ułatwiającym pracę wykonawcom są nasze Kalkulatory Online. Na podstawie wyłącznie grubości pękniętego betonu wykonawca otrzyma od nas prawidłowe wyliczenia dla danego przypadku. Dzięki temu wiertło przetnie rysę faktycznie w okolicy środka, co z kolei pozwoli na właściwe rozprowadzenie i transport żywicy w konstrukcji. Jest to klucz do poprawnej iniekcji i szczelności.

Wywiercone otwory trzeba oczyścić z pyłu i zwiercin. Można je przedmuchać powietrzem – szczególnie jeśli będzie używana żywica na bazie epoksydu (która niespecjalnie lubi wilgoć). Można je też umyć wodą choćby przy użyciu nieco przerobionego opryskiwacza ogrodowego. Należy pamiętać aby rurkę wsunąć do dna otworu i dopiero otworzyć zaworek. W ten sposób otwór oczyści się, a nie napcha zwiercinami.

Pakery bez kalamitek

Wkręcamy pakery bez kalamitek. Kalamitki będziemy instalować dopiero podczas iniekcji.

Zalety stosowania pakerów bez kalamitek, czyli na co pozwala otwarty paker:

• odpowietrzać lub odwadniać konstrukcję
• kontrolować postęp iniekcji
• ocenić jej poprawność
• ocenić poziom wypełnienia (np. dla dylatacji)

Otwarty paker pozwala zajrzeć do wnętrza nieprzezroczystej konstrukcji żelbetowej i uzyskać informacje w inny sposób całkowicie nieosiągalne. To jakby posiadać specjalistyczną aparaturę badawczą oraz niesamowitą przewagę konkurencyjną nad nieświadomymi tych zalet innymi wykonawcami. Zapewniam, że warto!

Po zakończeniu przygotowań konstrukcji można zająć się przygotowaniem narzędzi, sprzętu i materiału iniekcyjnego.

Zalety otwartych pakerów iniekcyjnych i poprawność iniekcji rysy

Przygotowanie pompy do iniekcji

To, że pompa działała sprawnie wczoraj (ostatnio) to nie znaczy, że zadziała i dziś. I zanim wymieszamy żywicę, warto ją sprawdzić. Najlepiej sprawdzenie wykonać przy użyciu rozpuszczalnika lub płynu do mycia pompy. Wlewamy ok 0,5 l do zasobnika i uruchamiamy pompę.

Płyn zaczyna krążyć w pompie, i ten który wypływa z węża na samym początku powinien zostać odprowadzony do zamykanej bańki na zlewki. Jeśli wszystko jest OK (czysty rozpuszczalnik wypłynął z węża) to można pozwolić mu wracać do zasobnika. W ten sposób następuje płukanie pompy. Zamykamy i otwieramy naprzemiennie zawór doprowadzając do wzrostu ciśnienia, aby przetestować działanie całego układu.

Jeśli wszystko jest sprawne, to można ciśnienie zmniejszyć, pompę wyłączyć i przystąpić do wymiany końcówki 4-szczękowej na nową. Poprzednia zapewne nie będzie już zbyt szczelna.

W tym momencie można też zająć się mieszaniem żywicy przy użyciu danych z etykiety, kalkulatora do mieszania żywic i wagi. Pamiętajmy o mieszaniu małych ilości na raz, aby żywica nie „starzała się” w procesie wiązania rozpoczetym w chwili wlania obu składników do jednego naczynka. Niska lepkość jest sprzymierzeńcem, wysoka wrogiem.

Przeprowadzenie procesu iniekcji

Włączamy pompę, odprowadzamy rozpuszczalnik do zlewek lub do dodatkowego naczynia na nieco użyty „ale jeszcze można użyć” rozpuszczalnik do pierwszego mycia po iniekcji, a następnie wlewamy pierwszą porcję żywicy. Warto wlewać po ściance zasobnika, aby na jego dnie nie zamknąć powietrza, które na „dzień dobry” zapowietrzy układ.

Teraz mając końcówkę rozpuszczalnika w wężu, a żywicę w zasobniku na małym ciśnieniu spuszczamy rozpuszczalnik do zlewek i kiedy ujrzymy już żywicę, zamykamy zawór. Jesteśmy gotowi do iniekcji.

Dla rysy pionowej zaczynamy z samego dołu od najniższego pakera, w którego w tym momencie można już wkręcić kalamitkę. Dla rysy na stropie wybieramy po prostu któryś koniec i zaczynamy tłoczenie żywicy. Prawidłowe wiercenie w zasadzie zapewnia kontakt otworu i rysy, a to z kolei zapewnia możliwość wprowadzenia żywicy w rysę. Pisałem powyżej, że dobre przygotowanie konstrukcji znakomicie ułatwia wykonanie zadania. Przecięcie w połowie sprawia, że właśnie w centralnej części rysy jest punkt napełniania rysy żywicą. Płyn zaczyna się stamtąd rozprzestrzeniać nie tylko wzdłuż rysy, ale też w kierunkach ku zewnętrznym powierzchniom pękniętego betonu. Kiedy zauważymy wyciek żywicy z powierzchni rysy (spod zamkniecia), można się spodziewać, że co najmniej połowa wysokości rysy jest wypełniona żywicą. To dużo znaczy, a w dodatku spodziewać się należy, że w przeciwną stronę pod jednakowym ciśnieniem żywica rozpływa się podobnie. Im wyższa wysokość wypełnienia rysy, tym większa skuteczność działań.

Pojawienie się wypływającej żywicy z kolejnych otworów i pakerów (również przecinających rysę w połowie grubości betonu) oznacza, że objętość wypełnienia rysy jest duża, bo odbywa się w połowie grubości betonu, a nie tylko przy jednej z zewnętrznych powierzchni betonu.

Cała analiza poprawności iniekcji dla naprawy styków roboczych płyt fundamentowych czy połączeń płyt i ścian szczelinowych odbywa się bardzo podobnie.

Po ukazaniu się żywicy w kolejnym pakerze wkręcamy w niego kalamitkę. Nie zawsze tak się zdarzy, jednak jest to bardzo pożądany widok. Czasem trzeba się kierować tylko widokiem wypływającej żywicy z rysy (nawet pomimo jej zamknięcia) i wiedza, że przecięcie otworu i rysy następuje w połowie grubości pozwala prowadzić naprawę bez obaw o jej skuteczność.

Należy utrzymywać ciśnienie pozwalające na wtłaczanie żywicy w rysę. Nie powinno być ono jednak za wysokie, aby beton nie pękał. Iniekcja wymaga cierpliwości i obserwowania wszystkich sygnałów jakie wysyła konstrukcja oraz pompa.

Wolne i systematyczne pompowanie żywicy to jeden z powodów, dla których nie należy na raz mieszać jej zbyt dużo. Pomiędzy przygotowaniami kolejnych porcji żywicy upływa nieco czasu. Szkoda byłoby używać już podwiązanej i gęstej żywicy, podczas gdy można używać świeżej i nisko lepkiej (bardziej płynnej).

Po przejściu przez całą rysę i wszystkie pakery czyścimy i płuczemy pompę.

Końcówkę żywicy i rozpuszczalnik wlewamy do zlewek. Przez kilka dni żywica będzie wiązała w rysie, a następnie pakery trzeba będzie odkręcić pozostawiając ich końcówki w otworach.