Iniekcja kurtynowa – jak skutecznie wykonać izolację bez odkopywania?

Czym jest iniekcja kurtynowa?

Iniekcja kurtynowa to zaawansowana metoda odtwarzania izolacji pionowej od strony gruntu, bez potrzeby odkopywania fundamentów. Polega na wtłaczaniu żywic (najczęściej żeli akrylowych, rzadziej poliuretanów) przez otwory nawiercane w przegrodzie budowlanej – najczęściej ścianie fundamentowej – aż do przestrzeni gruntu znajdującego się po jej zewnętrznej stronie. Materiał iniekcyjny rozchodzi się w gruncie, tworząc ciągłą, elastyczną warstwę hydroizolacyjną – tzw. „kurtynę”, która zabezpiecza obiekt przed penetracją wody gruntowej.

Technologia ta zyskała popularność dzięki temu, że pozwala na naprawę izolacji w obiektach już istniejących, bez ryzyka naruszenia struktury budynku i bez konieczności prowadzenia kosztownych i często niemożliwych prac ziemnych. Ważne jednak, aby traktować ją jako ostateczność ze względu na trudność wykonania i wysoką cenę. Kiedy można odkopać, trzeba to zrobić bo tak będzie najprawdopodobniej taniej, a już na pewno dokładniej.

Gdzie stosuje się iniekcję kurtynową?

Iniekcja kurtynowa znajduje zastosowanie w wielu sytuacjach, szczególnie tam, gdzie inne metody są niepraktyczne, ryzykowne lub zbyt kosztowne:

• przy ścianach fundamentowych budynków podpiwniczonych,
• w podziemnych garażach, piwnicach, halach, przejściach i tunelach,
• w obiektach infrastrukturalnych (np. jazach, przepompowniach, zbiornikach technicznych),
• w budynkach zabytkowych, gdzie ingerencja od zewnątrz jest zakazana lub ograniczona,
• w przypadkach braku lub uszkodzenia izolacji pionowej.

Jak działa iniekcja kurtynowa – krok po kroku

1. Diagnoza i rozpoznanie warunków lokalnych

Przed przystąpieniem do prac należy precyzyjnie określić:

• poziom wód gruntowych (czy woda napiera stale, okresowo, czy też przegroda pracuje w stanie suchym),
• rodzaj gruntu (przepuszczalny – piaski, czy słabo przepuszczalny – iły, gliny),
• grubość ściany i obecność ewentualnych szczelin, pustek, dylatacji, warstw tynku lub dodatkowych okładzin.

W tym etapie kluczowe jest nie tylko zrozumienie, że ściana przecieka, ale dlaczego przecieka, i gdzie dokładnie występują nieszczelności.

2. Wiercenia próbne – etap często pomijany, a kluczowy

Zanim rozpocznie się właściwa iniekcja, należy wykonać testowe nawiercenia w kilku miejscach. Pozwalają one ocenić:

• rzeczywistą grubość ściany – często różni się ona od dokumentacji projektowej lub założeń inwestora,
• czy na zewnętrznej stronie ściany nie występuje żaden uskok, zgrubienie, element konstrukcyjny (np. zbrojony filar, strefa przegubowa), który mógłby przerwać ciągłość kurtyny,
• czy za ścianą nie występują puste przestrzenie, które mogą „połknąć” znaczną ilość materiału, nie dając efektu uszczelnienia.

Brak wykonania tych odwiertów może doprowadzić do sytuacji, w której kurtyna jest nieciągła – materiał rozszedł się tylko lokalnie, a izolacja nie pokrywa całej wymaganej powierzchni.

Kluczowe elementy skutecznej iniekcji kurtynowej

1. Gęstość i układ otworów iniekcyjnych

Rozstaw otworów (zazwyczaj co 25–50 cm) powinien zapewniać wzajemne „nakładanie się” stref iniekcji. Tylko wtedy poszczególne porcje żywicy łączą się ze sobą i tworzą jednolitą, ciągłą przegrodę izolacyjną.

Jeśli wykonawca „oszczędza” na ilości odwiertów, to najprawdopodobniej w wielu miejscach materiał nie dotrze do ściany albo pozostawi przerwy – a wtedy kurtyna nie działa.
Ważne jest też stosowanie otwartych pakerów iniekcyjnych a także pakerów plastikowych złożonych z tulei i specjalnej końcówki uszczelniającej się na krawędzi zewnętrznej ściany. Na jej końcu są otwory wylotowe sprawiające, że żywica podawana jest równolegle do przegrody a nie na wprost, co sprzyja budowaniu kurtyny. Brak kalamitki sprawi, że widać gdzie żel akrylowy już dopłynął. Pozwala to na wiekszą kontrolę procesu iniekcji kurtynowej i być może zmniejszenie ilości materiału. A jeśli żywica pompowana jest na ślepo, to nic nie wiadomo.

2. Dobór i kontrola ilości materiału iniekcyjnego

To najbardziej pomijany i zarazem najważniejszy aspekt technologii.

Cena usługi zależy nie tylko od powierzchni izolowanej ściany, ale przede wszystkim od ilości żywicy, jaką trzeba wtłoczyć w grunt. Im bardziej przepuszczalny grunt i im większy napór wody – tym więcej materiału będzie potrzebne.

Podanie 10 litrów na metr kwadratowy może nie dać żadnego efektu, jeśli należało podać 35 lub 60 litrów. Dlatego tak ważne jest doświadczenie wykonawcy i jego uczciwość – tylko realna dawka żywicy zaowocuje skuteczną izolacją.

3. Rodzaj materiału iniekcyjnego

Najczęściej stosowane są:

• żele akrylowe – bardzo dobrze penetrują grunt, tworzą elastyczną, odporną na ruchy i naprężenia barierę wodną, mogą zwiększać swoją objętość po związaniu; my stosujemy BB Acryl Flex
• poliuretany jednoskładnikowe – szybkie, do stosowania w przypadku aktywnych przecieków, ale mniej elastyczne i gorzej się rozchodzą w gruncie;

Cena – czy tylko za metr kwadratowy?

Wielu inwestorów i zamawiających porównuje oferty wyłącznie na podstawie stawki za m², np.:

• Firma A: 1 200 zł/m²,
• Firma B: 1 750 zł/m²,
• Firma C: 2 450 zł/m².

Tymczasem cena nie jest kategorią absolutną. Rzeczywistym kosztem iniekcji jest ilość zużytego materiału – i to ona decyduje o skuteczności. A co jeśli otrzymałeś ofertę tańszą niż sama żywica jaka powinna być wpompowana za ścianę, aby wykonać prawidłową przegrodę? 40 kg x aktualna cena żywicy za 1 kg. Gdzie miejsce na inne koszty niezbędne do wykonania zadania, pracę i zysk firmy? Gdzie przestrzeń na gwarancję?
Jeśli jakaś firma nie zarabia, to bankrutuje. Bankruci nie mają szans wykonać napraw gwarancyjnych, Iniekcja kurtynowa to trudna i specyficzna naprawa izolacji pionowej.

Jeśli jedna firma poda 8 litrów żywicy na m², a inna 30 litrów – to nie są te same usługi. Nawet jeśli „na papierze” cena za metr wygląda atrakcyjnie, to efekt może być zerowy. Co więcej – próby późniejszej naprawy nieudanego uszczelnienia są droższe i bardziej ryzykowne. Znam takie przykłady, generalni wykonawcy proszą o ofertę na iniekcję kurtynową, a raptem kilka miesięcy później o iniekcję kurtynową poprawkową po poprzednim wykonawcy. W obu przypadkach ma być najtaniej, a woda cieknie nadal.

Jak sprawdzić, czy iniekcja kurtynowa ma szansę zadziałać?

1. Czy wykonano analizę grubości ściany i warunków gruntu?
2. Czy zaplanowano testowe odwierty i oceniono ich wyniki?
3. Czy zaprojektowano odpowiedni rozstaw otworów iniekcyjnych?
4. Czy podano przewidywaną ilość materiału na 1 m²?
5. Czy wykonawca ma doświadczenie w podobnych realizacjach?
6. Czy cena zawiera rzeczywiste zużycie materiału, czy tylko założenie „do 10 litrów”?

Wybór wykonawcy – na co zwrócić uwagę?

W przypadku iniekcji kurtynowej wybór firmy powinien opierać się na:

• referencjach i dokumentacji z poprzednich realizacji,
• doświadczeniu w pracy z różnymi gruntami i konstrukcjami,
• gotowości do przeprowadzenia badań wstępnych,
• jawności warunków technicznych i ilości materiału,
• transparentności finansowej – czy podawana cena obejmuje wszystko, czy są „ukryte” dodatkowe koszty.
• sprzęt – żel musi być podawany pompą 2K, która wymaga ponad 800 l powietrza na min – a więc i silnego kompresora

Podsumowanie

Iniekcja kurtynowa to technologia wymagająca doświadczenia, wiedzy inżynierskiej i uczciwego podejścia do ilości materiału oraz rozpoznania warunków lokalnych. To nie jest produkt katalogowy – to usługa, której skuteczność zależy od wielu zmiennych.

Cena za metr kwadratowy jest ważna, ale drugorzędna. Jeśli inwestor chce mieć pewność skuteczności, powinien pytać o metodologię, testy, ilość materiału i sposób prowadzenia prac – nie tylko o rabat.

To nie jest metoda, na której warto oszczędzać. Dobrze wykonana kurtyna działa latami. Źle wykonana – cieknie po pierwszym deszczu. A wtedy nawet najniższa cena staje się stratą pieniędzy.
Niska cena może wynikać z planowanej mniejszej ilości żywicy, co z kolei często oznacza brak ciągłości kurtyny. A to ostatnie? Z jej brakiem. Czyli cała inwestycja nie doprowadzi do założonego celu, a każde wydane pieniądze będą stratą.