Użycie fundamentowego bloczka betonowego lub sylikatowego ma swoje konsekwencje. Wciąż dostaję telefony i maile ze zdjęciami zalanych lub zawilgoconych ścian piwnic z bloczków betonowych. Budulec ten zupełnie nie jest przystosowany do kontaktu z wodą gruntową. Za to jest silnie porowaty, chłonie wodę, a po dłuższym okresie nasączania po prostu się rozpada.

Mur z bloczka betonowego to nie ściana żelbetowa z wodoszczelnego betonu W8. Różnica widoczna gołym okiem staje się jeszcze bardziej dramatyczna dla wszystkich tych osób, które doświadczają przecieków przez ściany z fundamentowych bloczków betonowych lub sylikatowych. Co zatem różni oba te rozwiązania? Ktoś powie, ściana to ściana. Nic bardziej mylnego. 

Otóż mur składa się z pojedynczych elementów bloczka połączonych zaprawą, czyli spoiną hydrauliczną. Mur nie jest jednorodny, zbudowany jest przecież z oddzielnych elementów. 

Przeciwnie do muru, dobrze wykonana ściana żelbetowa charakteryzuje się jednolitą strukturą, grubością dającą szczelność jakiej mur może jej tylko pozazdrościć.

Analizę uszkodzeń murów ścian wewnętrznych podziemnych części budynków przeprowadziłem już w innym artykule pod tytułem " woda pod posadzką ". Tytułowa woda, znajdując się już we wnętrzu budynku może dopływać do ścian działowych z bloczków i nawilżać je. Tak więc nie tylko woda gruntowa niszczy mury, ale również ta, która znajduje się we wnętrzu. 

 

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Różnice w budowie muru i ściany żelbetowej 

Różnica I - budulec ściany

Beton wodoszczelny W8 wykorzystywany do budowania podziemnych konstrukcji, charakteryzuje się ustalonymi i sprawdzanymi parametrami. Na budowę dostarczana jest dokładnie opisana w specyfikacji mieszanka betonu, w której skład wchodzi: 

• kruszywo 
• cement i jego ilość i rodzaj
• woda i jej ilość
• dodatki i domieszki do betonu

Betoniarnia nie może sobie pozwolić na pomyłki, gdyż byłaby pociągnięta do odpowiedzialności w razie błędów. Taki beton odpowiednio wbudowany wiąże i tworzy szczelną przegrodę dla wody gruntowej. Najczęściej nie potrzebuje nawet powierzchniowych izolacji. Wszystkie miejsca połączeń ścian i płyt fundamentowych, dylatacji konstrukcyjnych itp są systemowo uszczelniane poprzez instalację odpowiednich elementów dostarczanych przez producentów systemów białej wanny.

Bloczek betonowy, to tani i powszechnie stosowany budulec dostępny w niemal każdej hurtowni budowlanej. Powstaje z dużo niższej jakości betonu niż opisany powyżej. Jest dużo bardziej porowaty i nie jest wodoszczelny. Fundamentowy bloczek z sylikatu w ogóle nie może mieć kontaktu z wodą ani wilgocią, co można przeczytać w opisie produktu na stronie producenta.

Zdjęcie wykonane w garażu podziemnym z bloczka betonowego, wilgoć i uszkodzenia tynku sięgają poziomu 2 m od posadzki

Wady bloczka betonowego i muru powstałego w jego użyciu:

• Gorsza jakość materiału niż w przypadku wodoszczelnego betonu lanego 
• Porowaty - umożliwia podciąganie kapilarne
• Łączony za pomocą spoiny - zaprawy o jeszcze niższych właściwościach wytrzymałościowych i zerowej wodoszczelności 
• Trudna do uzyskania i wyegzekwowania dokładność w wykonaniu powierzchniowej izolacji pionowej
• Bloczek betonowy stojący w wodzie szybko ulega silnej degradacji 

Różnica II - wbudowanie

Żelbet jest wbudowywany przez specjalistów począwszy od etapu zamawiania właściwej bo zaprojektowanej mieszanki betonowej, przez instalację zbrojenia,  elementów uszczelnienia systemu białej wanny, szalunków aż do zagęszczanie betonu podczas wbudowywania.

Na zdjęciu widzimy mur z bloczka sylikatowego na grubej warstwie zaprawy i na kawałku papy, a jednak już wilgotny

Mur z bloczka nie wymaga zbyt dużej ilości fachowej wiedzy, są nawet firmy na YouTube pokazujące jak postawić ścianę we własnym zakresie. W tym punkcie wspomnę tylko o 2 ważnych z punktu widzenia hydroizolacji sprawach:

• najniższa warstwa bloczka budowana jest na warstwie (pseudo)izolacji poziomej wykonanej z kawałka folii lub papy
• najniższa warstwa bloczka budowana jest na grubszej niż wszystkie wyższe warstwie spoiny wyrównującej powierzchnię, na której mur powstaje.

Różnica III - hydroizolacja ściany

Z punktu widzenia wykonywania hydroizolacji obiektu  (najczęściej  mówimy tu o wykonaniu izolacji pionowej na zewnętrznej powierzchni ściany fundamentowej) różnica jest ogromna. O ile bowiem niemalże nie ma konieczności izolowania żelbetu, o tyle izolacja muru jest absolutnie konieczna, a do tego dość trudna w wykonaniu. I łatwiej o błędy. 

Jak już powiedziałem, mur składa się z porowatego bloczka i zaprawy, która w żadnym wypadku nie może być nazwana szczelną. Mur wymaga wykonania ciężkiej izolacji przeciwwodnej pionowej na swojej zewnętrznej powierzchni od poziomu ławy fundamentowej do ok 50 cm powyżej poziomu gruntu. Wymaga też wykonania izolacji poziomej pomiędzy ławą, a ścianą fundamentową czyli pod pierwszą warstwą bloczka. Jeśli tego nie ma, to mamy gotowy przepis na przeciek. 

Różnica IV - koszty wykonania ściany

Postawienie ścian z bloczka jest tańsze od wylania ściany żelbetowej z zachowaniem wszystkich opisanych wyżej przesłanek projektowych. Kiedy jest bloczek, to nie wolno oszczędzać na hydroizolacji budynku. Ewentualne błędy w wykonaniu żelbetowych ścian dość łatwo można naprawić wykonując iniekcję rys czy styków roboczych . Jest to też dużo tańsze zadanie niż w przypadku muru. Konkretne sytuacje poniżej oraz w linkach do innych opisanych już wcześniej budów. 

Przeciek przez mur to nie miejscowe uszkodzenie takie jak rysa, ale cało-powierzchniowy kontakt porowatego bloczka z wilgotnym gruntem. Nie może tu być mowy o miejscowej naprawie, a skoro tak to i koszty muszą być większe. 

Różnica V - miejsca przecieków przez ściany

Mur może chłonąć wodę lub wilgoć w zasadzie całą swoją powierzchnią zewnętrzną, czyli tą która ma kontakt z wilgocią z gruntu. Zza i spod ściany. Dodatkowo znacznie szybciej woda wnika w spoiny pomiędzy bloczkami, co od razu widać jako odwzorowanie się bloczków na tynku. Najniższa warstwa spoiny jest grubsza, nierówna, niejednolita i całkowicie niewodoszczelna, więc to nią woda wpływa do piwnicy i garaży najszybciej i najobficiej. W miarę podnoszenia się poziomu wody gruntowej, coraz wyższe warstwy bloczków i spoin są nawilżane i zaczynają przeciekać. 

Na żart zakrawa tu przyzwyczajenie murarzy do układania kawałka papy czy folii pod zaprawę pierwszego najniższego bloczka. Naprawdę, woda zdecydowanie mija taką pseudo izolację, co widać doskonale na zdjęciu poniżej. 

 

Kiedy mamy do czynienia z długimi odcinkami muru z bloczków wypełniającymi przestrzenie pomiędzy betonowymi słupami, stosuje się dylatacje w murze. W związku z tym, że mur to nie lany na miejscu beton, nie można wykorzystać znanych z technologii białej wanny taśm dylatacyjnych, które są zabetonowywane i w ten sposób uszczelniają dylatacje. Tu potrzebne są inne rozwiązania, ale często ich nie ma, więc woda wlewa się do wnętrza szczeliną dylatacyjną muru. Z moich doświadczeń wynika, że jeśli jest zastosowane tańsze rozwiązanie wznoszenia ścian zewnętrznych (mur), to wykonawca nie poprzestaje na tej jednej oszczędności, ale później oszczędza jeszcze na hydroizolacji. I oprócz nieszczelnego muru mamy całkowity brak izolacji lub bardzo tanią i cienką warstwę "czarnego smarowidła". 

Tak więc lista miejsc przecieków muru to sam bloczek czyli główny budulec, spoiny pomiędzy bloczkami i dylatacje muru. Im grubsze spoiny i większa ilość dylatacji, tym więcej przecieków i szybsze niszczenie muru. 

Żelbet wykonany w technologii spełniającej wymagania konstrukcji podziemnych typu biała wanna nie wymaga w zasadzie żadnej izolacji. Przecieki zdarzają się, jednak są do opanowania w stosunkowo łatwy sposób w technologii iniekcji rys , styków roboczych czy nawet dylatacji konstrukcyjnych . Chodzi o to, że sam beton (wykonywany w Europie) ma swoje klasy jakości i normy, więc spodziewamy się raczej miejscowych uszkodzeń, niż porowatego wyrobu betono-podobnego. Zdjęcie, które widzą Państwo poniżej nadeszło od słuchacza mojego podcastu. W Polsce i Europie taka jakość wbudowanego betonu jest naprawdę nie do pomyślenia, nikt by takiego wyrobu nie odebrał. 

Hydroizolacja muru

Hydroizolacja muru powinna być wykonana jeszcze przed zakopaniem ściany fundamentowej na jej zewnętrznej powierzchni, tak aby sięgała od poziomu ławy fundamentowej do ok 50 cm powyżej poziomu terenu. Izolację powierzchniową można wykonać przy użyciu materiałów spełniających warunek tzw. ciężkiej izolacji przeciwwodnej. Mogą to być szlamy lub produkty na bazie mieszanek bitumiczno-polimerowych. Hydroizolacja powinna składać się z 2 warstw aplikowanych niezależnie, jedna w stronę pionową, druga poziomą aby mieć pewność całkowitego przykrycia powierzchni izolowanego muru. 

Po wykonaniu izolacji powierzchniowej nie może być takiej sytuacji, że spoiny pomiędzy bloczkami pozostają białe, tak jakby ktoś od niechcenia przemalował tylko same powierzchnie budulca zapominając o nieco wklęsłych spoinach. Z dużą ciekawością oglądam czasem mur części podziemnej obiektu (jeszcze nie zakopany) z pomalowaną na czarno  (tu często pojawia się hasło dysperbit, na które osobiście mam poważą alergię) izolacją na powierzchni bloczków i całkowicie białymi wszystkimi spoinami. Spoiny bardzo często nie licują z bloczkiem i dlatego materiał uszczelniający nie wypełnia tego wpustu. A więc spoina, która jest najmniej odporna na przenikanie wilgoci nie zostaje w ogóle zabezpieczona. 

Na powyższym zdjęciu, które otrzymałem od czytelnika mojego bloga w celu omówienia przyczyn przecieków do piwnicy widzimy, że warstwa izolacji na powierzchni ściany fundamentowej jest niewystarczająca, a dodatkowo o niejednakowej grubości. Podczas murowania jakoś tak zawsze wychodzi, że spoina ma wpust. Ten wpust musi być wypełniony przed aplikacją izolacji. Izolację nakłada się na wyrównaną powierzchnię ściany przy użyciu pacy, a nie pędzla. I takie są również zalecenia producenta podane w karcie technicznej produktu widocznego na zdjęciach (jaśniejszy kolor). Pędzel zawsze zostawi mniej materiału, a ponadto w nierównej warstwie. Ostre krawędzie wzdłuż spoin pomiędzy bloczkami nie zostaną wypełnione, ale po nich to właśnie pędzel zdrapie materiał zostawiając grubość powłoki lakieru, a nie grubość wystarczającą na zbudowanie ciężkiej izolacji przeciwwodnej. 

Wykonanie hydroizolacji pionwej na murze jest zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem. Jest wykop, jest dostęp do muru, można wypełnić wszystkie pustki w spoinach między bloczkami. Taka izolacja jest najtańszym sposobem na uszczelnienie muru. Jednak musi zostać wykonana zgodnie z zaleceniami podanymi w karcie technicznej producneta, a w szczególności z zaleceniami dotyczącymi zużycia materiału na jednostkę powierzchni muru. Bo jeśli na tym etapie ktoś dokona oszczędności, to cała pozostała praca przestanie mieć sens. Mówi się, że komputer jest tak szybki, jak jego najwolniejszy podzespół. I analogicznie, izolacja jest tak szczelna, jak ilość poprawnie wbudowanego materiału budowlanego. Niestety te zdjęcia mówią, że oszczędność w ilości zaaplikowanej izolacji na murze doprowadzi do przecieku. Czas pokazał, że faktycznie woda wlewa się do piwnicy tego budynku przez niedostatecznie zabezpieczonony mur.

Izolacji pionowej z papy mówię nie

Izolacji pionowej z papy mówię nie, gdyż papa nie przyklei się do powierzchni muru. Zawsze będzie tylko oddzielną warstwą izolacji przylegającej, ale nie sklejonej z murem. Wystarczy tylko 1 nieszczelność papy, aby woda wlała się pod nią i rozpłynęła po całej powierzchni muru. Dla odmiany, jedna nieszczelność w izolacji aplikowanej na powierzchnię muru nie zrobi aż takiej szkody, gdyż woda nie wleje się pod nią( nie ponieważ taka ciężka izolacja jest natryśnięta lub wklejona pacą w sam mur). 

Przecieki przez mury - przykłady z budów

W dalszej części artykułu przedstawiam kilka przykładów z naszych remontów. Wszystkie przypadki dotyczyć będą rzecz jasna murów z bloczków betonowych i sylikatowych. We wszystkich też przypadkach konieczna okaże się odbudowa hydroizolacji. Naprawa izolacji murów to naprawa całych powierzchni, a nie wybranych pojedynczych uszkodzeń.

Dylatacja w murze z bloczka betonowego - przykład I

W tym przykładzie z Gdańska mamy do czynienia z konstrukcją posadowioną na żelbetowych ławach fundamentowych i żelbetowych słupach. Całość wypełniona jest murem z bloczka betonowego 25 cm na zaprawie cementowej. Pierwsza jego warstwa zagłębiona jest poniżej poziomu gruntu i stoi na żelbetowej ławie. 

Ściany zewnętrzne, ściany wewnętrzne 

Tak, wszystkie są wymurowane z bloczka. I jak podałem powyżej, nawet przyziemie i częściowo zagłębiony w gruncie garaż również powstał z tego budulca. Rysunek - przekrój z dokumentacji obiektu.  

Izolacja muru 

Jak już zaznaczyłem powyżej, całe zagadnienie murowanych konstrukcji polega na tym, że muszą one bezwzględnie być izolowane od wody i wilgoci z gruntu. W sytuacji, kiedy nawet izolacja z żelbetu - tzw. biała wanna również bywa dodatkowo izolowana powierzchniowo, trudno wprost nie wykonać izolacji muru. Nawet jeśli sam bloczek okaże się szczelny, to już spoina na pewno nie. I takie właśnie wilgotne powierzchnie muru ścian zewnętrznych widzieliśmy na tym obiekcie. 

Brak izolacji pionowej i dylatacja…pionowa 

W przypadku wielu obiektów zagłębionych w gruncie brak obu izolacji tj. pionowej oraz poziomej to wręcz klasyka gatunku. Jednak w naszym przypadku dochodzi jeszcze jeden, dodatkowy i zaskakujący aspekt. Jest nim pionowa dylatacja w murze z bloczka betonowego.

I teraz ciekawostka. Jak bowiem prawidłowo uszczelnić pionową szczelinę dylatacyjną konstrukcji obiektu zbudowanego z nieszczelnego bloczka? To trochę tak, jakby próbować uszczelnić kilka otworów w durszlaku i nadal zastanawiać się, jakim cudem po zanurzeniu woda wciąż do niego wpływa…Woda wnika do takiego obiektu nie tylko przez dylatację, ale z racji braku izolacji pionowej, całą powierzchnią muru. Wszak cała konstrukcja podziemna jest zanurzona w wodzie gruntowej. 

Dostęp do dylatacji muru jest ustruniony

Ciekawostek ciąg dalszy. Aby wyobrazić sobie naszą sytuację, załączam kolejny rysunek, tym razem rzut obiektu z przedstawionym miejscem naszej dylatacji. Jak doskonale widać, jest ona ukryta pomiędzy dwoma ścianami dzielącymi poszczególne miejsca parkingowe. Ściany te stoją na jednej ławie, a woda może swobodnie wlewać się do dylatacji i płynąć nią do wnętrza obiektu. Słowem, aby dostać się do dylatacji, należy rozkuć i usunąć przynajmniej jedną ścianę dzielącą oba miejsca parkingowe. I to właśnie zrobiliśmy. A tam…?

Styropian w szczelinie dylatacyjnej muru

Szalunek tracony w postaci styropianu to na budowach absolutna norma. W ten sposób wykonuje się szczeliny dylatacyjne lejąc beton kolejnych etapów budowy. Nie wiem natomiast, po co użyto styropianu podczas murowania ścian garażu. Bloczek nie przyjmie przecież kształtu styropianu, wystarczyło zatem równo murować. Styropian jednak na coś nam się przydał, swoim zabarwieniem wskazał bowiem poziom napełniania się dylatacji wodą. Tlenek żelaza na styropianie w rozkutej ścianie widoczny jest na zdjęciu.   

Na dworze -9°C, a woda płynie 

Po wykuciu części ściany i oczyszczeniu odcinka dylatacji poziomej pomiędzy ścianami okazało się, że niestety zaskoczeń nie koniec. Otóż dylatacja ściany zewnętrznej obiektu została częściowo zamurowana. Chodzi o to, że wszystkie ławy osiągały jednakową rzędną, wiec „początek” szczeliny dylatacji pionowej powinien być liczony właśnie od poziomu ławy fundamentowej. W naszym przypadku, dylatacja zaczynała się o jeden bloczek betonowy wyżej. Dodatkowo, był on pionowo pęknięty dokładnie w miejscu występowania dylatacji niemal idealnie w osi dylatacji. Oczywiście w tym najniższym miejscu, gdzie woda gruntowa nie zamarzała, i gdzie nie było jakiejkolwiek, nawet pseudo-izolacji, woda wpływała do wnętrza obiektu.  

Wnętrze dylatacji po rozkuciu i usunięciu styropianu, fatalna jakośc murowania i wszechobecna wilgoć i stojąca woda

Pseudo izolacja dylatacji pionowej 

Głębokość dylatacji znana - wymiar szerokości bloczka (grubość ściany). Szerokość dylatacji znana - 20 mm. Średnica sznura dylatacyjnego użytego na etapie budowy jako podtrzymanie aplikowanej izolacji w postaci masy elastycznej dylatacji znana. Jako wynik prostych obliczeń stwierdziliśmy z absolutną pewnością, że głębokość wypełnienia szczeliny dylatacyjnej materiałem izolacyjnym nieznanego pochodzenia (rodzaj kitu budowlanego) wynosiła pomiędzy 4 a 5 milimetrów. A więc uzasadnionym jest stwierdzenie z tytułu akapitu - pseudo izolacja. Choć ciekawszą grą słów byłaby - "paraizolacja".  

Powyższy kadr z filmu przedstawia zniszczony przez wodę bloczek ściany we wnętrzu dylatacji, najniższy bloczek pękł dokładnie w osi dylatacji

Uszczelnienie dylatacji metodą iniekcji ciśnieniowej 

Oczyściliśmy i przygotowaliśmy dylatację do iniekcji ciśnieniowej . Wyjęliśmy stary sznur z dylatacji aby materiał uszczelniający dopłynął i skleił się z oryginalnym uszczelnieniem (czyli tymi 5 mm kitu budowlanego). Pompowanie żywicy na bazie akrylu wykonaliśmy przy użyciu dwuskładnikowej pompy iniekcyjnej. W szczelinie o nierównomiernych ściankach iniekcja doprowadziła do wypełnienia wielu dodatkowych pustek i niedoskonałości, a zużycie materiału było niemal dwukrotnie większe od zakładanego.  

Dylatacja w murze z bloczka betonowego- Wnioski 

Aż chciałoby się powiedzieć: nie murujcie podziemnych części obiektów! nie z bloczków, nie budujcie w ten sposób. I jeszcze: nie kupujcie takich obiektów, będą z nimi przecieki.  

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zawilgocony mur z bloczka betonowego - przykład II

Budynek wielorodzimy w Warszawie, posadowiony na ławach fundamentowych. W garażu podziemnym warstwy posadzki następujące: płyta betonowa o grubości 15 cm, chudy beton 3 cm z izolacja przeciwwodna niewiadomego pochodzenia i rodzaju, chudy beton 7 cm, piasek stabilizowany 40 cm, i grunt rodzimy. Betonowe tylko i wyłącznie ławy fundamentowe. Ściany fundamentowe niestety murowane z bloczka betonowego.

Oględziny wilgotnego muru z bloczka betonowego

Jak widać na zdjęciach z wizji lokalnej, mur z bloczka jest bardzo silnie nasączony wodą. Poziom zniszczenia tynku wewnątrz odzwierciedla poziom gruntu na zewnątrz. Woda dociera do muru ponieważ brakuje izolacji pionowej oraz poziomej. Część wody przedostaje się do wnętrza pomieszczenia spod budynku ponieważ jest on posadowiony na ławach, a nie na płycie fundamentowej. Tynk na wewnętrznej powierzchni ściany został całkowicie zniszczony przez wilgoć i w chwili przeprowadzanej wizji lokalnej był już usunięty. Wentylacja i brak tynku sprzyja osuszeniu konstrukcji, jednak nie eliminuje przyczyn powstawania zawilgoceń.  

Mur z bloczka z kiepską lub nawet brakiem hydroizolacji powoduje duże zniszczenie konstrukcji. Sytuacja ta przekłada się z kolei na brak możliwości użytkowania pomieszczeń magazynowych i straty finansowe. Brak właściwego projektu, wykonawstwa i nadzoru na budowie powoduje, że obecni właściciele komórki lokatorskiej lub nawet cała wspólnota mieszkaniowa, będą zmuszeni ponieść koszty naprawy. Wystarczyło wykonać tą ścianę z betonu wodoszczelnego, a nie bloczków betonowych aby cała sytuacja z wilgocią w piwnicy po prostu nie miała miejsca. 

Odbudowa izolacji poziomej muru

W celu wykonania izolacji ściany obiektu należy wykonać iniekcyjną przeponę w murze. W związku z tym, że mamy tu do czynienia z pojedynczym murem z bloczka, zamiast tradycyjnej iniekcji ciśnieniowej warto zastosować aplikację kremu iniekcyjnego. 

Odbudowa izolacji pionowej muru

W związku z tym, że z zewnętrznej strony na murze mamy elewację na styropianie, należy ją usunąć, ścianę odkopać aż do ławy fundamentowej i wykonać izolację pionową w technologii tradycyjnej tj. aplikacja powierzchniowa od zewnątrz (patrz opis ogólny w powyżej). W tym akurat przypadku nasyp gruntu na ścianę jest niewielki (a poza gruntem jest zjazd do garażu) co widać doskonale na zdjęciach.  

Zawilgocony mur z bloczka betonowego -Wnioski 

W mojej opinii, bloczek betonowy absolutnie nie nadaje się jako budulec podziemnych części konstrukcji. Słowem, jeśli chcesz mieć suchą piwnicę lub garaż, buduj z betonu wodoszczelnego wylewanego na budowie. Ważne jest to, aby grubość ściany wynosiła co najmniej 25 cm - wymogi dla technologii białej wanny. Albo zrezygnuj z piwnicy.

Przeciek - ściana z bloczka na płycie dennej - przykład III

Tym razem mur postawiono na płycie dennej, a nie na ławie fundamentowej. Jest to tylko troszkę lepsza sytuacja od opisywanych w poprzednich dwóch przykładach. Choć nadal, nie jest idealnie bo braki w wykonaniu izolacji pionowej skutkują wilgocią wewnątrz budynku.

Zdjęcia i dokumentację obiektu otrzymałem od jednego z użytkowników serwisu LinkedIn, czytelnika mojego bloga. Po serii  postów dotyczących technologii iniekcji ciśnieniowej i możliwości uszczelniania konstrukcji, postanowił ze mną skonsultować sposób przeprowadzenia naprawy.

Wpływ rodzaju posadowienia na hydroizolację budynku

Na zdjęciu widać silnie nawilżony mur z bloczka betonowego oraz wyciętą posadzkę wzdłuż ściany. Zmiana rodzaju posadowienia obiektu z ław fundamentowych na płytę denną może poprawić wszystko. Otóż dzięki temu, problemem jest tylko i wyłącznie nieszczelna izolacja pionowa (lub jej brak). Nie musimy się zajmować izolacją poziomą, ponieważ pod bloczkiem jest solidny, szczelny beton. Podciąganie kapilarne zostanie zatrzymane z chwilą odcięcia dopływu wody do muru.  To stwierdzenie jest zatem podstawą do dalszej analizy sytuacji. Wykonana już iniekcja ciśnieniowa materiałem na bazie poliuretanu zatrzymała dynamiczne przecieki, jednak nie odcięła całkowicie kontaktu wilgotnego gruntu z murem. 

Izolacja pionowa ściany

Wiem od mojego czytelnika, że do wykonania oryginalnej (podczas budowy) powierzchniowej izolacji pionowej  wykorzystano dwuskładnikowy materiał na bazie bitumu. Dlaczego zatem występuje problem z wilgocią i przeciekami? 

Moje przypuszczenia: 

• brak fasety i właściwego uszczelnienia połączenia płyty fundamentowej i najniższej warstwy bloczków 
• niewłaściwa aplikacja izolacji na mur, w szczególności na spoinach pomiędzy bloczkami 
• uszkodzenie izolacji podczas prowadzenia dalszych prac budowlanych

Technologia odbudowy izolacji pionowej

Odbudowa izolacji pionowej z pewnością nie może zostać zrealizowana w sposób tradycyjny ponieważ dodatkowe informacje o obiekcie mówią, że nie ma szans na prowadzenie wykopu wzdłuż muru. grubość muru to szerokość 1 bloczka a więc nie ma szans na wykonanie uszczelnienia w technologii iniekcji strukturalnej. Do tego potrzeba dużo grubszej ściany, co najmniej 60 cm. W tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie iniekcji kurtynowej i odbudowanie izolacji pionowej w gruncie przyległym do zewnętrznej powierzchni bloczków. Ważne, aby zagęścić siatkę otworów w dolnej strefie, czyli nad powierzchnią płyty dennej. Dzięki temu zostanie utworzona nowa, szczelna izolacja z żywicy na bazie akrylu. Materiał ten ma doskonałą adhezję do betonu i utworzy szczelną barierę przeciwwodną, a w konsekwencji odetnie mur od kontaktu z wilgotnym gruntem. 

Po ciśnieniowej iniekcji kurtynowej 

Na tak nawilżony bloczek nie można od razu aplikować tynku, nawet tynku renowacyjnego, choć będzie on tu jedynie słusznym materiałem tynkarskim. Zawilgoconym pomieszczeniom należy zapewniać dobrą wentylację i dać czas na wyschnięcie konstrukcji. Iniekcja zapobiega dopływowi kolejnych porcji wody gruntowej, a więc usuwa przyczynę problemu, ale nie osusza ścian. Na odprowadzenie wody wsiąkniętej w bloczek potrzeba czasu. 

woda pod posadzką

 Oglądając zdjęcia z tej budowy warto zwrócić uwagę, że w pomieszczeniach wylano już posadzki na płycie fundamentowej. Skutkiem przecieków pomiędzy bloczkami z pewnością jest zgromadzenie się  wody pod posadzką w strefie folii budowlanej. Można też domniemywać, że uszkodzony został tynk nie tylko ścian zewnętrzych, ale również wewnętrznych gdyż woda pod posadzką mogła dopłynąć do kolejnych ścian i je nasączyć. 

Przeciek - ściana z bloczka na płycie dennej - Wnioski

Nawet jeśli obiekt zostanie posadowiony na płycie fundamentowej, to i tak mur z bloczka może wszystko zepsuć. Można powiedzieć, że oszczędność w budownictwie nie zna granic. Wybrano tani budulec, a najprawdopodobniej później wybrano najtańszą firmę do wykonania izolacji pionowej. Firma ta z kolei, mając niewielki budżet na realizację zadania, wybrała tani produkt oraz nałożyła go jak najszybciej i jak najmniej. i tak oto oszczędność doprowadziła do konieczności wydania dużo większych pieniędzy na naprawę, choć czy tak się faktycznie stało, to już nie wiem, bo tego czytelnik nie powiedział. Niestety bardzo często zdarza się tak, że firmy budowlane odkładają wszystkie gwarancyjne naprawy tak, żeby doprowadzić do przeterminowania gwarancji. Zrzucają tym samym wszystkie koszty na przyszłe wspólnoty mieszkaniowe, czyli na swoich własnych klientów. 

 

Iniekcyjna odbudowa izolacji pionowej - przykład IV

W maju 2017 roku wykonaliśmy iniekcyjną odbudowę izolacji pionowej budynku mieszkalnego a wszystko po to aby osuszyć fundamenty. Ściany fundamentowe wymurowano z bloczków silikatowych, w których były otwory na kable. Tradycyjna izolacja pionowa z papy okazała się niewystarczająca. Wystarczyło, żeby w papie była jedna nieszczelność, a woda mogła się pod nią wlać i rozpłynąć po całym murze. 

 

Piwnica domku jednorodzinnego zagłębiona jedynie na 80 cm była regularnie zalewana podczas deszczy. Woda zawsze pojawiała się na najniższych warstwach bloczków, co oznaczało, że nieszczelność w izolacji znajdowała się w okolicy połączenia z płytą denną. 

Zaproponowaliśmy właścicielowi obiektu technologię iniekcji ciśnieniowej , odbudowę izolacji pionowej tzw. kurtynę za murem z bloczka. Aby żywica uszczelniająca nie odpłynęła za daleko, podczas wiercenia otworów nie przewiercaliśmy papy, która była miejscami przyklejana do bloczka. Chcieliśmy aby to papa utrzymała żywicę tuż przy murze co z kolei pomogło nieco oszczędzić na zużyciu i tym samym na kosztach remontu. 

Ze względu na występowanie wspomnianych wcześniej kanałów elektrycznych w bloczku, siatka naszych otworów do osadzenia pakerów wbijanych została dokładnie wyznaczona. Należało uniknąć pompowania materiału uszczelniającego do wnętrza bloczków. Po wykonaniu otworów o średnicy 12 mm i zainstalowaniu w nich plastikowych pakerów iniekcyjnych, przeprowadziliśmy iniekcję ciśnieniową. 

Do wykonywania tego typu napraw wykorzystuje się żywicę na bazie akrylu. Jej zaletą jest regulowany czas wiązania, tu został ustalony na ok 14 sekund. Tak szybkowiążący materiał nie zdąży zmieszać się z wodą, podaje się go pompą 2 składnikową. 

Żywica pobierana z zasobników, przepływa przez pompę i mieszana jest dopiero w głowicy tuż przed wprowadzeniem w konstrukcję. Po czasie rekacji żywica zamieniła się w elastyczny nieprzepuszczalny żel, który skleił bloczek betonowy z papą.

Iniekcję rozpoczęliśmy od najniższego rzędu pakerów iniekcyjnych, woda zgromadzona za konstrukcją wypływała z kolejnych pakerów, jej miejsce zajmowała żywica. Miejscami gęstniejący żel znajdując sobie drogę pomiędzy spoiną a bloczkiem, spływał po murze.

Wypełnienie pustki pomiędzy papą i bloczkiem spowodowało, że woda nie mogła już przedostawać się pod papę i płynąć wzdłuż muru w górę. Prawdopodobnie niewielka ilość żywicy wypłynęła nawet w grunt otworem (lub otworami), którymi do tej pory woda wpływała pod papę. W ten sposób, uszczelniając relatywnie niewielką wysokość ok 35-40 cm od powierzchni płyty dennej uszczelniliśmy cały obiekt. Następujące po iniekcji deszcze nie spowodowały ponownych przecieków.

Rozwiązanie to byłoby skuteczne nawet w przypadku braku papy za murem, jednak zużycie materiału naprawczego z pewnością byłoby dużo większe. Do realizacji tego zadania zużyliśmy ok 1240 kg żywicy. 

Iniekcyjna odbudowa izolacji pionowej - wnioski

Sylikatowe bloczki fundamentowe w opisie produktu mają wzmiankę o braku odporności na kontakt z wodą i wilgocią. Wykonanie izolacji pionowej z papy uważam za bardzo odważne. Dodatkowo fakt występowania pionowych kanałów na kable sprawiło, że siatka otworów do wykonania iniekcji musiała być ograniczona do wybranej strefy na powierzchni każdego bloczka. Kwestia przecieku do tej piwnicy nie istniałaby gdyby wylano ściany fundamentowe z betonu. 

 

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Masz pytania? Pisz na adres    Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

mgr inż. Mateusz Furs

manager ds. iniekcji