Wbijane pakery iniekcyjne

Opublikowano: 25 września 2017 Czas czytania: 4 minuty

Mamy aż dwa rodzaje pakerów iniekcyjnych instalowanych w otworach. Sięga po nie większość wykonawców i to w każdych niemal okolicznościach. Zastanówmy się, dlaczego.

Klasyfikacja pakerów instalowanych w otworach w konstrukcji nie kończy się, jak w przypadku powierzchniowych, naklejanych, na podziale materiału, z którego są wykonane. Mamy tu bowiem do wyboru pakery rozporowe (stal, aluminium) oraz pakery wbijane (plastik). I to wierceniem oraz pakerami instalowanymi w otworach stoi iniekcja ciśnieniowa

Sposób uszczelnienia 

Paker iniekcyjny wbijany to plastikowa tulejka z kilkoma (7-12) okrągłymi talerzykami zwiększającymi średnicę całkowitą elementu do ok 12 mm. Uszczelniają się poprzez docisk do ścianki otworu elastycznych okrągłych talerzyków. Jak zdecydowana większość pakerów, te są bardzo jednorazowe. Po ich usunięciu ze ściany są całkowicie połamane, nie warto próbować ponownego użycia. Straty na żywicy mogą być bardziej dotkliwe niż oszczędność kilkudziesięciu groszy na zakupie zapasowego opakowania.

Kiedy warto używać pakerów wbijanych

W Inblock używamy ich wyłącznie w pewnych sytuacjach i pracownicy już doskonale wiedzą, że jak przychodzi taka realizacja, to na jednym wydechu powiem, która pompa, materiał i paker iniekcyjny. Nic dziwnego, widziałem już wcześniej tabelę doboru materiału. Artykuł doboru sprzętu jest w przygotowaniu i w końcu go tu podlinkuję.

Na zdjęciu ponizej przedstawiam iniekcyjne podbicie posadzki na garażu wielopoziomowym. W użyciu pakery przelotowe z nakręcanymi kalamitkami stalowymi.

Pakery wbijane plastikowe przelotowe do iniekcji

Oczywiście są producenci i dostawcy, który twierdzą, że pakery te nadają się do wszystkich rodzajów iniekcji w tym najtrudniejszej czyli iniekcji rys w żelbecie. Nadal pozostaję sceptyczny i nie będzie przesadą jak powiem, że jeszcze nigdy nie wykonywałem takiej iniekcji na stropie ani ścianie. Zdarzało się w płycie dennej, ale to inna historia. 

 

Iniekcja pakerami wbijanymi 

  • wypełnienie pustki w murze materiałem mineralnym (paker przelotowy – tulejka
  • wykonanie izolacji poziomej (kalamitka szpiczasta lub płaska) 
  • wykonanie izolacji pionowej (kalamitka szpiczasta lub płaska) 
  • iniekcja strukturalna muru (kalamitka szpiczasta lub płaska) 
  • podbicie posadzki materiałem mineralnym (paker przelotowy – tulejka) 
  • podbicie posadzki żywicą na bazie epoksydu (kalamitka szpiczasta lub płaska)

Iniektor przelotowy z nakręcaną kalamitką stalową

Tak, uważam że to jest wprost doskonałe rozwiązanie. Oczywiście podraża nieco inwestycję, jednak zdecydowanie się przydaje. Szczególnie w przypadkach, kiedy zbyt często okaże się, że kalamitki pakerów plastikowych przeciekają (zaworki zwrotne wykonane z plastiku ze stalową kulką). Czasem kulka nie chce wskoczyć na swoje miejsce i nie pozwala się za żadne skarby uszczelnić uderzeniami w paker ani dodatkowymi dolewkami żywicy pod wyższym ciśnieniem. 

Czasem trzeba z tego rozwiązania skorzystać w podbramkowej sytuacji, kiedy plan iniekcji mówił o pompowaniu zaprawy, a okazuje się, że ta za nic nie pozwala się iniekować. Jeśli otwory o średnicy 12 mm są już wywiercone, a pakery plastikowe zainstalowane nie opłaca się usuwać pakerów i powiększać średnicy do 14 mm. Ponowne przygotowania i wymiana pakerów będzie trwać dłużej i będzie bardziej kosztowna niż użycie kalamitek wkręcanych w pakera plastikowego. Dodatkowym plusem jest fakt odpowietrzania konstrukcji podczas iniekcji i wkręcanie kalamitki w momencie ukazania się materiału iniekcyjnego w danym pakerze. Tu odpowietrzanie omówione na przykładzie rysy. 

Zasada instalacji 

Po oczyszczeniu otworu sprężonym powietrzem lub wodą wbić pakera w otwór przy użyciu pobijaka plastikowego lub instalowanego w wiertarce na złączu SDS-plus. Proste. Paker przelotowy (bez zaworków zwrotnych czyli kalamitek) pozwala wbijać się zwykłym młotkiem ponieważ nie ma ryzyka uszkodzenia wystającej kalamitki (bo jej nie ma). Ważne jest, aby instalować w otwór o regularnym okrągłym kształcie, wiercić np. w cegle, a nie w spoinie. 

Ciekawostka

Paker plastikowy staje się elastyczny w kilka dni po wyprodukowaniu, a to za sprawą wilgoci z powietrza. Elastyczność jest konieczna do prawidłowego uszczelniania się talerzyków na pobocznicy otworu, a jej brak sprawia, że plastik zaczyna się łamać i pękać podczas wbijania. Jeśli pakery są świeżo wyprodukowane, warto wrzucić je do wody aby przyśpieszyć proces „dojrzewania” do iniekcji.  

Zalety pakera wbijanego 

  • szybkość instalacji 
  • łatwość instalacji 
  • niska cena 
  • łatwość transportu na samej budowie (niewielka waga) 
  • różne rodzaje kalamitek do wszystkich baz materiałów iniekcyjnych 

Zachęcam do używania pakerów wbijanych wszędzie tam, gdzie nie stosujemy wysokich ciśnień iniekcji. Bo do oszczędności czasu i prostoty instalacji przekonywać chyba nikogo nie trzeba.

Masz pytania? Pisz na adres           kontakt@inblock.com.pl

mgr inż. Mateusz Furs

manager ds. iniekcji

Inblock sp. z o.o.

Dodaj komentarz

×